-
1 ἀμφότερος
ἀμφότερος, α, ον, beide, Hom. oft, in folgenden Formen: ἀμφότεροι, ἀμφοτέρων, ἀμφοτέροισι (ν), ἀμφοτέροις Od. 21, 214, ἀμφοτέρους; ἀμφοτέρῃσι (ν), άμφοτέρῃς Iliad. 12, 382, ἀμφοτέρας; ἀμφοτέρω, ἀμφοτέροιιν Iliad. 5, 207 Od. 20, 327, ἀμφοτέροιν v. l. Iliad. 5, 156; ἀμφότερον Iliad. 3, 179. 4, 60. 145. 7, 418. 13, 166. 18, 365 Od. 14, 505. 15, 78, überall neutr. adverbial gebraucht, in dieser Weise: καί με πρεσβυτάτην τέκετο Κρόνος ἀγκυλομήτης, ἀμφότερον, γενεῇ τε καὶ οὕνεκα σὴ παράκοιτις κέκλημαι Iliad. 4. 60; Homer verbindet χεῖρε πετάσσας ἀμφοτέρας Iliad. 21, 116 Od. 24, 398; ἀμφοτέρῃσι (ν) (ohne χερσίν) = mit beiden Händen Od. 10, 964. 11, 594. 17, 356. 18, 28 Iliad. 5, 416. – Ἀμφότερον advb. Archil. bei Plut. Phoc. 7 u. sp. Ep., wie Theocr. 25, 69; Pind. Ol. 6. 17 I. 1. 42, der Ol. 1. 104 auch ἀμφότερα so braucht, wie Aesch. Pers. 717,;. unten; Her. hat so ἀμφοτέρῃ 7, 10. Den sing. hat noch Pind. χείρ N. 7, 94; Plat. Soph. 248 d Hipp. mai. 303 a. Der dual. ist häufiger; Plat. Euthyd. 294 e Parm. 143 c; Xen. An. 1, 1. 1. Am gewöhnlichsten der plur. bei allen Schriftstellern; κατ' ἀμφότερα, auf beiden Seiten, Her. 7, 10; Plat. Parm. 159 a; ἀπ' αμφοτέρων, von beiden Seiten, Her. 7, 97; Xen. Ag. 2, 10; ἐπ' ἀμφότερα, nach beiden Seiten hin, in beiden Beziehungen, λέγεται Her. 3, 87. 8, 22. 9, 97 (in utramque partem); Plat. Phaedr. 274 e; ἀμφότερα abverbial, wie Hom. ἀμφότερον, beides. ἀνίᾳ ὑπερβάλλον ἢ βλάβῃ ἢ ἀμφότερα Gorg. 477 d; ἀμφότερα ἄριστος ὢν καὶ σ τρατηγὸς καὶ ῥα ψῳδός Ion 541 b; διαφέροντες ἢ σοφίᾳ ἢ κάλλει ἢ ἀμφότερα Charm. 153 d; πείϑωμεν ἢ δώροις ἢ χάρισιν ἢ ἀμφότερα Lach. 187 a; φιλοχρήματος καὶ φιλότιμος ἤτοι τὰ ἓτερα τούτων ἢ καί ἀμφότερα Phaed. 68 e; vgl. Soph. 255 b Rep. VIII, 555 d; Xen. Mem. 1, 1. 5; – Callim. ep. 3 (XII, 71); vollständig Strat. 38 (XII, 196); – Theocr. 12, 12 μετ' ἀμφοτέροις für μετ' ἀλλήλοις, Mein. μετὰ προτέροισιν.
-
2 ἀλλήλων
Aἀλλήλοιϊν Il.10.65
, fem.- αιν X.Mem.2.3.18
codd.: dat. ἀλλήλοις, αις, οις, dual ἀλλήλοιν: acc. ἀλλήλους, ας, a, dual ἀλλήλω (fem.) X.Mem. 2.3.18, cf. LXX Ge.15.10, al.: the dual is rare in Prose: sg.,κεράμὡ ἁρμόττοντι πρὸς ἄλληλον IG2.1054.59
: (redupl. from ἄλλος):—of one another, to one another, one another; hence, mutually, reciprocally, used of all three persons, Il.4.62, Od.1.209, etc.: freq with Preps., ἐν ἀλλήλοισι among one another, Pi.P.4.223,etc.;τούτω..ἐν ἀλλήλαισι A.Pers. 188
; πρὸς ἀλλήλους, εἰς ἄλληλα, Id.Pr. 491, 1086 ; ἐπί, πρὸς ἀλλήλοις, Od.22.389, A.Pers. 506, Ag. 654;ἐξἀλλήλων X.Mem. 4.4.23
;κύκλὡ καὶ ἐξ ἀλλήλων δείκνυσθαι Arist.APr. 57b18
; παρ' ἀλλήλους, -α, Pl.Grg. 472c, Phdr. 264b ; ἡ δι' ἀλλήλων δεῖξις reciprocal proof, Arist.APr. 59a32,cf.D.L.9.89, etc.;μετ' ἀλλήλων Arist.Pr. 953b32
;πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα Pl.γργ. 451c
;ὑπ' ἀλλήλων A.Th. 821
(Wrongly interpreted by Gramm. as ἑαυτούς, -ῶν, Il.12.105, Th.2.70, E.Fr. 1124.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀλλήλων
-
3 ἀλλήλων
ἀλλήλων gen. of the reciprocal pron.; dat. ἀλλήλοις; acc. ἀλλήλους (Hom.+; Schwyzer I 446, n. 8) each other, one another, mutually, ἀλλήλων μέλη members of one another Ro 12:5; Eph 4:25; 1 Cl 46:7. ἀ. τὰ βάρη Gal 6:2. καταλαλεῖν ἀ. slander each other Js 4:11; ἀνέχεσθαι ἀ. Col 3:13; ἀπʼ ἀ. Mt 25:32; Ac 15:39; κατʼ ἀ. (Appian, Bell. Civ. 5, 24 §95) Js 5:9; μετʼ ἀ. J 6:43; 11:56; 16:19; ITr 12:2; μεταξὺ ἀ. Ro 2:15; παρὰ ἀ. J 5:44; ὑπὲρ ἀ. 1 Cor 12:25; Js 5:16 ὑπʼ ἀ. (Appian, Bell. Civ. 5, 22 §89) Gal 5:15.—ἀλλήλοις ἀντίκειται Gal 5:17; ἐγκαλεῖν ἀ. Ac 19:38; ἐν ἀ. (Jos., Bell. 2, 127, Ant. 9, 240; Just., D. 101, 3): εἰρηνεύειν Mk 9:50; cp. J 13:35; Ro 15:5.—ἀλλήλους: ἀγαπᾶν ἀ. J 13:34; Ro 13:8; 1 Th 4:9; 1J 3:11; 2J 5; 2 Cl 9:6; παραδιδόναι ἀ. Mt 24:10; πρὸς ἀ. (Ael. Aristid. 46 p. 404 D.; En 6:2; Jos., Ant. 2, 108; Just., A I, 61, 10) Mk 4:41; 8:16; εἰς ἀ. J 13:22; Ro 12:10 (cp. ἑαυτούς 1 Pt 4:8).—DELG s.v. ἄλλος. -
4 ὁμιλέω
A to be in company with, consort with,μνηστῆρσιν Od.2.21
, al., cf. X.Smp.2.10, Pl.R. 500c, etc.: with Preps., , cf. 834 ;ἐνὶ πρώτοισιν ὁ. 18.194
, cf. 535 ; πὰρ παύροισι.. ὁμιλεῖς consortest with few, Od.18.383.2 abs., joining in company,4.684
; περὶ νεκρὸν ὁ. throng about the corpse, Il.16.641, cf. Od.24.19.II in hostile sense, join battle with,ὁμιλέομεν Δαναοῖσιν Il.11.523
, cf. Od. 1.265 ;μετὰ τοῖσιν Il.11.502
; (lyr.): abs., join battle,εὖτ' ἂν πρῶτον ὁμιλήσωσι φάλαγγες Il.19.158
.III of social intercourse, hold converse with, be acquainted with, associate with, τινι Hdt.3.130 ;κακοῖς ἀνδράσιν A.Pers. 753
(troch.) ; ἀλλήλοις, μετ' ἀλλήλων, πρὸς ἀλλήλους, Pl.Smp. 188d, Plt. 272c, Lg. 886c ;τούτῳ τῷ τρόπῳ πρὸς τοὺς ἐρωμένους ὁ. Id.Phdr. 252d
; so of political intercourse,εἰθισμένος πρὸς ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ ἴσου ὁ. Th.1.77
;ἡμῖν ἀπὸ τοῦ ἴσου ὁ. Id.3.11
; of scholars, ὁ. τινί frequent a teacher's lectures, be his pupil, X.Mem.1.2.15,39 ; ὁ. τῇ Ὁμήρου ποιήσει to be familiar with it, Luc.Pr.Im.26 ; cf. ὁμιλητής.3 speak to, address, harangue, c. dat., Plb.4.4.7 : abs.,ὑπερηφάνως ὁ. Id.16.34.6
;πρὸς ἵππον Babr.15.2
;πρὸς ἀλλήλους Ev.Luc.24.14
: generally, speak, converse, Phld.Rh.1.116 S. ;κατά τινα διάλεκτον S.E.M.9.179
;Ἑβραϊστί J.AJ11.5.6
; ὁ. τινὶ περί τινος talk to.., POxy.928.5 (ii A.D.) :—[voice] Pass., [tense] pf. part. used in conversation,Phld.
Rh.2.27S.IV of marriage or sexual intercourse,γυναιξὶ καὶ παρθένοις ὁ. X.An.3.2.25
;παιδικοῖς Id.Mem.2.1.24
, etc. ;σὺν τοῖς φιλτάτοις S.OT 367
, cf. 1185 ; cf. Moer.p.276 P.V of things or business which one has to do with, attend to, busy oneself with, ὁμιλεῖν ἀρχῇ, πολέμῳ, Th.6.55,70 ;καινοῖς πράγμασιν Ar.Nu. 1399
, cf.ὁμιλία 1.4
; φιλοσοφίᾳ, γυμναστικῇ, Pl.R. 496b, 410c ; ([place name] Aezani) ; ἐμ Μούσαις ib.282.16 (Magn. Mae., iii B.C.) ; πονηροτάτοις σώμασιν ὁ., of a physician, Pl.R. 408d ; also like χρῆσθαι, meet with, enjoy, ὁ. τύχαις to be in good fortune, Pi.N.1.61 ;εὐτυχίᾳ ὁ. E.Or. 354
(lyr.) ; but also,2 of the things themselves, πλαγίαις φρένεσσιν ὄλβος οὐ πάντα χρόνον ὁ. does not consort with a crooked mind, Pi.I.3.6, cf. P.7.6 ; κυλίκων νεῖμεν ἐμοὶ τέρψιν ὁμιλεῖν gave me their delight to keep me company, S.Aj. 1201 (lyr.) ; , cf. E.El. 940 : in physical sense, ὁ ὁ βραχίων τῷ κοίλῳ τῆς ὠμοπλάτης πλάγιος fils obliquely into.., Hp.Art.1 ; of a plaster, to be in contact,ὁ. τῷ νοσέοντι μέρει Id.Medic.3
.VI deal with a man, bear oneself towards him,καλῶς ὁ. τινί Isoc.Ep.4.9
;πρός τινα Id.2.24
;τῷ δήμῳ πρὸς χάριν Arist.Ath.35.3
(so in [voice] Pass.,συνειθισμένοι ὑπὸ πάντων πρὸς χάριν ὁμιλεῖσθαι Phld.Lib.p.62
O.) ; ταῦτα ἡ ἐμὴ νεότης.. ἐς τὴν Πελοποννησίων δύναμιν.. ὡμίλησε these were the achievements of my youth in intercourse with their power, Th.6.17.VII of place, come into, enter, visit, c. dat.,διαβάντες τὸν Ἅλυν.. ὡμίλησαν τῇ Φρυγίῃ Hdt.7.26
, cf. 214, Pi.P.7.8 ; βαρεῖα χώρᾳ τῇδ' ὁ. heavily will I visit this land, A. Eu. 720 ;ὁ. παρ' οἰκείαις ἀρούραις Pi.O.12.19
;ὁ. τοιᾷδε πόλει Eup. 292
; poet. alsoὁ. ἄνθεσιν Simon.47
:—[voice] Pass., most frequented,Philostr.
VA1.16.VIII ἐκτὸς ὁμιλεῖ (sc. τῶν ξυντρόφων ὀργῶν ) he wanders from his senses, S.Aj. 640 (lyr.). -
5 ὀλίγος
ὀλίγος, wenig; zunächst von der Menge, Ggstz von πολύς; ὀλίγ' ἀπαγγέλλω κακά, Aesch. Pers. 322; ἀριϑμὸν ὀλίγον, kleine Zahl, Eur. Herc. fur. 6; in Prosa überall, ἑνὸς καὶ πλήϑους τὸ ὀλίγον μέσον, Plat. Polit. 303 a; in ἡ ὑπὸ τῶν ὀλίγων δυναστεία, ib. 291 d sind οἱ ὀλίγοι, im Ggstz gegen τὸ πλῆϑος, die wenigen Herrschenden, die Regierungspartei in der Oligarchie; Thuc. 8, 9 u. öfter; αἱ διὰ τῶν ὀλίγων δυναστεῖαι, Dem. 60, 25, vgl. Lept. 108; Arist.; – von räumlicher Ausdehnung, klein; ὀλίγος δ' ἔτι χῶρος ἐρύκει, Il. 10, 161; ὀλίγῳ ἐνὶ χώρῳ, 12, 423; ὀλίγη δ' ἦν ἀμφὶς ἄρουρα, 3, 115; von körperlicher Größe, Αἴας, Oileus Sohn, 2, 529; Od. 9, 515; κῦμα οὔτε μέγ' οὔτ' ὀλίγον, 10, 94; σάκος, Il. 14, 376; ἐν ὀλίγῳ χώρῳ, Her. 9, 70; von der Zeit, χρόνος, Il. 19, 157. 23, 418; ὀλίγη δέ τ' ἀνάπνευσις πολέμοιο, 11, 801; von der Zeit auch Pind. N. 7, 38; ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀλλήλοις διειλέγμεϑα, Plat. Apol. 37 a. – Uebh. gering; ὀλίγον δέ μιν ἄχϑος ἐπείγει, Il. 12, 452; δόσις ὀλίγη τε φίλη τε, Od. 6, 208, wie οὐκ ὀλίγαν δόσιν Pind. P. 10, 20; c. inf., zu wenig, um zu, ἐόντων αὐτῶν ὀλίγων τὸν Μήδων στρατὸν ἀλέξασϑαι, Her. 7, 207, vgl. 6, 109; δέκα νῆες ὀλίγαι ἀμύνειν, Thuc. 1, 50. – Adverbial ὀλίγ ο ν, ein wenig, gar wenig; ἱππῆες δ' ὀλίγον μετεκίαϑον, Il. 11, 52; ὀλίγον δὲ παρακλίνας, 23, 424; ἐμεῖ' ὀλίγον προγενέστε ρός ἐστιν, ibd. 789; so bes. bei comparat., ὀλίγον σοφώτερος, Eur. Hipp. 987; ὀλίγον τι πρότερον τούτων, Her. 4, 81. (v. l. ὀλίγῳ, s. unten); τὰ λεχϑέντα ὀλίγον ἔμπροσϑεν, Plat. Phaedr. 277 d; ὀλίγον πρότερον, ὕστερον, Polit. 262 b Gorg. 454 b u. öfter; Xen. An. 7, 2, 20 u. Sp. – Aber beim comparat. steht auch eben so oft ὀλίγῳ, z. B. πρότερον, ὕστερον, Plat. Gorg. 460 c Rep. I, 327 b; οὐκ ὀλίγῳ μου πλεονεκτεῖν διανοεῖ, nicht um ein weniges, Conv. 218 e; – ὀλίγου, um ein weniges, fast, beinahe; Od. 14, 37; μεταξὺ δ' ἀλκὰ δι' ὀλίγου τείνει πύργος ἐν εὔρει, Aesch. Spt. 744; eigtl. vom Preise, ταῦτα ἕτερον ἂν διδάξειεν ὀλίγου, für einen geringen Preis. für ein weniges, Plat. Soph. 234 a (vgl. auch ὀλί. γου δεῖν unter δέω) fast, Prot. 361 c Phaedr. 258 e u. öfter; ὀλίγου εἰς χιλίους, fast an Tausend, Thuc. 4, 124, v. l. ὀλίγῳ; – παρ' ὀλίγον ποιεῖσϑαι, gering achten, Xen. An. 6, 4, 11; παρ' ὀλίγον διέλυσαν τὸν ἄνϑρωπον, beinahe, Pol. 18, 29, 12; παρ' ὀλίγον ἦλϑε τοῦ ἐκπεσεῖν, 2, 55, 4; παρ' ὀλίγον ἦλϑε τὰ πράγματα τοῦ πάντας ἐπανελϑεῖν, es kam beinahe so weit, 33, 2, 1, öfter; – κατ ' ὀλίγον, bei Kleinem, nach u. nach, allmälig, Plat. Tim. 85 d; Her. sagt auch οὗτοι κατ' ὀλίγους γιγνόμενοι ἐμάχοντο, sie kämpften in kleinen Abtheilungen, vereinzelt, 9, 102; τῶν ἄλλων συμμάχων ἐξελέγετο κατ' ὀλίγους, 8, 113; τῶν ὠῶν ἀποῤῥαίνουσι κατ' ὀλίγους τῶν κέγχρων, 2, 93; κατ' ὀλίγας, Plat. Theaet. 197 d, Sp., wie Pol. 8, 16, 6; Hdn. 2, 7, 10 u. öfter; – δι' ὀλίγων, mit Wenigem, in Kürze, εἰ δεῖ δι' ὀλίγων περὶ μεγίστων ὅτι τάχιστα ῥηϑῆναι, Plat. Phil. 31 d; Legg. VI, 778 c; – ἐν ὀλίγῳ, in Kurzem, Apol. 22 b; – δι' ὀλίγου, in kurzem Zwischenraume, bald darauf, ἡ δι' ὀλίγου μελέτη, im Ggstz von ἡ ἐκ πολλοῦ ἐμπειρία, Thuc. 2, 85, vgl. 5, 69; δι' ὀλίγου ἀπελϑεῖν, bald, schnell, 6, 11, auch δι' ὀλίγων, vgl. Valck. Eur. Phoen. 1105; – ἐπ' ὀλίγον, auf kurze Zeit; μετ' ὀλίγον, nach Kurzem, Plat. Legg. XII, 950 d; – ἐξ ὀλίγου, seit Kurzem, dah. plötzlich, Thuc. 2, 61. 5, 64. – Den regelmäßigen comparat. ὀλιγώτερος haben erst Sp., Ael. H. A. 2, 42. 6, 51; auch bei Hippocr. soll er vorkommen, – Das adv. ὀλίγως ist selten, vielleicht nur Strat. 47 (XII, 205). – Superlat. ὀλίγιστος, nur auf die Zahl, Menge gehend, Il. 19, 223, Hes. O. 721; καὶ τοῦτο φύσει ὀλίγιστον γίγνεται γένος, Plat. Rep. IV, 428 e; ὀλίγιστοι τὸν ἀριϑμόν, V, 473 b; ὅτι σμικρόταται και ὀλίγισται ἀδικίαι, Legg. V, 743 b; δύο ἄρα δεῖ τὸ ὀλίγιστον εἶναι, zwei zum wenigsten, Parm. 149 a; auch δι' ὀλιγίστων ἔσφηλε καὶ Δίωνα (vgl. δι' ὀλίγου), Ep. VII, 351 d; einzeln bei den Folgdn; Sp. bilden auch davon noch ὀλιγίστατος u. das adv. ὀλιγίστως. – Die unregelmäßigen ὀλίζων, ὀλιζότερος s. besonders. – In Beziehung auf die Größe wird als comparat. zu ὀλίγος auch μείων u. ἐλάσσων gebraucht, als superl. ἐλάχ ιστος, ἥκιστος.
-
6 ἔρις
ἔρις, ιδος, ἡ, der Streit, Zank, die Uneinigkeit, bei Hom. vom eigentlichen Kampfe, ὦρτο δ' ἔρις κρατερὴ λαοσσόος Il. 20, 48, αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη, πόλεμοί τε μάχαι τε 5, 891; μήπως ἔριν στήσαντες ἐν ὑμῖν ἀλλήλους τρώσητε, Streit anfangend, Od. 16, 292; ἔρις πτολέμοιο Il. 14, 389; ἔριδα ξυνάγοντες Ἄρηος 5, 861; νεῖκος ἔριδος 17, 384; πρὶν γενέσϑαι τὰν Ἀδράστου τάν τε Καδμείων ἔριν Pind. N. 8 extr. Vgl. noch ἔριδι u. ἐξ ἔριδος μάχεσϑαι, Il. 1, 8. 7, 111; ἔριδι ξυνιέναι, in Streit kommen, kämpfen, 20, 66; ἔριδι ξυνελαύνειν ϑεούς, sie im Kampf zusammenhetzen, ibd. 134; ἔριδα ῥήγνυντο, sie theilten den Kampf, so daß auf mehreren Stellen zugleich gefochten ward; ἔριν συμβάλλειν, λύειν, Eur. Med. 521 Phoen. 81; αἱματόεσσα, αἱματηρά, Aesch. Ag. 682 Ch. 467; κατασβέσαι ἔριν Soph. O. C. 423, der φόνοι, στάσις, ἔρις, μάχαι vrbdí, 1235; ἔσται μεγάλης ἔριδός τις ἀγών Ai. 1142; εἰς ἔριν ἐλϑεῖν, in Streit gerathen, Ar. Ran. 877; ἐμπίπτειν εἰς ἔριν Eur. I. A. 377; εἰς ἔριν ἀφικνεῖσϑαί τινι 319; ἐν πολλῇ ἔριδι ἦσαν Thuc. 2, 21; πρὸς ἀλλήλους 6, 35; ἐγένετο ἔρις ἀνϑρώποις, mit folgendem μή c. inf., 2, 54; ἔρις καὶ μάχη Plat. Hipp. mai. 294 d; ἔριν ἔχειν Legg. V, 736 c; οὐ κατ' ἔριν, nicht im Streit, Critia. 109 b; ἔριδος ἕνεκα, aus Streitsucht, Soph. 237 b; ἔριδι, οὐ διαλέκτῳ πρὸς ἀλλήλους χρώμενοι Rep. V, 454 a, Wort streit, Wortgezänk, im Ggstz des eigentlichen Disputirens, u. so oft Plut. u. a. Sp. Vgl. noch ἦν πολλὴ ἔρις καὶ ἄγνοια εἴτε Ἀμπρακιώτης τίς ἐστιν εἴτε Πελοποννήσιος, Thuc. 3, 11; ἔριν λόγων διδόναι ἀλλήλοις, Wechselgespräch unter einander anknüpfen, Eur. Bacch. 715; – ἔριδες, Streitigkeiten, Zänkereien, ὅς με μετ' ἀπρήκτους ἔριδας καὶ νείκεα βάλλει Il. 2, 376; Ar. Th. 788; μεστὸν ἐρίδων Plat. Phil. 49 a; ἀπὸ τῶν ἰδιωτικῶν ἐρίδων χρηματιζόμενος Soph. 225 e; δι' ἐρίδων εἶναί τινι, mit Einem im Streit liegen, Plut. Cass. 23. – Bes. auch Wettkampf, Wettstreit, Wetteifer, ἔρις ἔργοιο, ἀέϑλων, Wetteifer in der Arbeit, um die Kampfpreise, Od. 8, 210. 18, 366; ἔριδα προφέρειν, π ροφέρεσϑαι, wetteifern, 6, 92; ἔριν στῆσαι ἔν τισι, 16, 292. 19, 11; Hes. O. 11 sqq. unterscheidet den Wettstreit im Guten u. den bösen Streit; χαλεπὰ δ' ἔρις ἀνϑρώποις ὁμιλεῖν κρεσσόνων Pind. N. 10, 72; νικᾷ δ' ἀγαϑῶν ἔρις ἡμετέρα διὰ παντός Aesch. Eum. 932; Suppl. 635; Διὸς βρονταῖσιν εἰς ἔριν κτυπεῖν, mit dem Donner des Zeus um die Wette krachen, Eur. Cycl. 328; ὅπλων, καλλονᾶς, Hel. 100. 1307; ἀμφί τινι, Her. 6, 129; κατ' ἔριν τῶν Αϑηναίων, aus Wettstreit, Rivalität mit den Athenern, 5, 88; τοῖς ἀρίστοις οἱ ἀγῶνες οὗτοι πρὸς ἀλλήλους καὶ ἔριδας καὶ φιλονεικίας ἐνέβαλλον, erregten Wetteifer unter ihnen, Xen. Cyr. 8, 2, 26; τοὺς ἡβῶντας εἰς ἔριν συμβάλλειν περὶ ἀρετῆς Lac. 4, 2; εἰς ἔριν μάχης πρὸς τοὺς πεπαιδευμένους ὁρμᾶσϑαι, um die Wette mit den Gebildeten in den Kampf eilen, Cyr. 2, 3, 15. – Ueber die personificirte Ἔρις s. nom. pr.
-
7 ομιλεω
1) быть связанным (с кем-л.), вращаться (в чьём-л. кругу), общаться, быть близким(μετὰ Τρώεσσιν, παρὰ παύροισιν Hom.; κακοῖς ἀνδράσι Aesch.; ἀλλήλοις, μετ΄ ἀλλήλων или πρὸς ἀλλήλους ὁ. Plat.)
Σωκράτει ὁ. Xen. — беседовать с Сократом, т.е. быть учеником Сократа;ἐς τέν Πελοποννησίων δύναμιν ὁ. Thuc. — иметь дело с мощью пелопоннесских государств2) находиться, пребывать(ἐνὴ πρώτοισιν Hom.)
ἐκτὸς ὁμιλεῖ Soph. — он не в себе3) собираться, толпиться, сгрудиться(περὴ νεκρόν Hom.)
4) сходиться для боя, вступать в сражение(Δαναοῖσιν Hom.)
ὁμιλῆσαι σὺν Λαπίθαισι Κενταύροις Eur. — сразиться вместе с лапифами против кентавров5) быть хорошо знакомым(τῇ Ὁμήρου ποιήσει Luc.)
6) заниматься, предаваться, быть занятым(πολέμῳ Thuc.; πράγμασι καινοῖς Arph.; φιλοσοφίᾳ Plat.)
7) пользоваться, наслаждаться(εὐτυχίᾳ Eur.)
; иметь, обладать(τέρψιν Soph.; χρήματα Eur.)
8) посещать, приходить, приезжать, прибывать(τῇ Φρυγίῃ Her.; τῇδε χώρᾳ Aesch.)
πολίεσι λόγος ὁμιλεῖ Pind. — по городам идет слух -
8 συσσιτέω
A mess with, τινι Ar.Eq. 1325 (anap.), Lys.13.79, Thphr. Char.10.3, etc.;μετ' ἀλλήλων Arist.Pol. 1317b38
:—[voice] Med.,σ. ἀλλήλοις Philostr.Her.2.3
: abs. in pl., mess together,συσσιτοῦμεν.. ἐγώ τε καὶ Μελησίας Pl.La. 179b
, cf. Smp. 219e, D.19.191.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συσσιτέω
-
9 ἵημι
A v.l. ἵεις S.El. 596, Castorio 2), ἵησι, [ per.] 3pl. ἱᾶσι, [dialect] Ion. and [dialect] Ep. ἱεῖσι; imper.ἵει Il.21.338
, E.El. 593 (lyr.); subj. ἱῶ; opt. ἱείην (also ἀφ-ίοιμι, X.HG6.4.3); inf. ἱέναι; part. ἱείς:—thematic forms of the [tense] pres. (as if from [full] ἱέω) are also found, esp. in compds., cf. μεθίημι, σύνιημι: also, as if from [full] ἵω, [ per.] 3sg. [tense] pres.ἵει A.R.4.634
, imper.ξύν-ιε Thgn.1240b
codd.: [tense] impf. [ per.] 3sg.ἵει Il.1.479
, [dialect] Dor. (Abu Simbel, vi B.C.); [ per.] 3pl. ,ἵεν Il.12.33
, ξύν-ιεν (v.l. -ιον) 1.273; also [ per.] 2sg. ; [dialect] Ion. [tense] impf. ἵεσκε ([etym.] ἀν-) Hes.Th. 157: [tense] fut.ἥσω Il.17.515
, etc.: [tense] aor. 1 ind.ἧκα Il.5.125
, etc., [dialect] Ep.ἕηκα 1.48
(mostly in compds.); [ per.] 3sg. subj.ᾗσι 15.359
; [ per.] 3sg. opt.εἵη 3.221
; inf. , [dialect] Ep.ἐξ-έμεναι Od.11.531
: [tense] pf. εἷκα, only in compds. ([etym.] ἀφ-, καθ-, παρ-, συν-), also ἕωκα ([etym.] ἀφ-) PCair.Zen.502.4 (iii B.C.), Hdn.Gr.2.236:—[voice] Med., [tense] pres.ἵεμαι Od.2.327
, etc.; also [ per.] 3pl.προ-ίονται PCair.Zen.151.4
(iii B.C.): [tense] impf. , etc.: [tense] fut. ἥσομαι ([etym.] μετ-) Hdt.5.35, ([etym.] προ-) D.1.12, ([etym.] ἐξαν-) E.Andr. 718: [tense] aor. 1 ἡκάμην (only in compds. προς-, προ-): [tense] aor. 2 εἵμην, [dialect] Ep. and [dialect] Ion. ἕμην, of which we find εἷτο ([etym.] ἐφ-) S.Ph. 619, ([etym.] ἀφ-) X.Hier.7.11, ἕτο ([etym.] συν-) Od.4.76, ἕντο ([etym.] ἐξ-) Il.9.92, etc.; imper. ἕο ([etym.] ἐξ-) Hdt.5.39, οὗ ([etym.] ἀφ-) S.OT 1521; subj. ὧμαι ([etym.] συν-) Il.13.381; opt. εἵμην ([etym.] ἀφ-) Ar.Av. 628, or οἵμην ([etym.] προ-) Pl.Grg. 520c; inf. ἕσθαι ([etym.] προς-) Ar.V. 742; part. ἕμενος ([etym.] προ-) Th.6.78, Isoc.4.164, etc.:— [voice] Pass., [tense] fut. ἑθήσομαι ([etym.] ἀν-) Th.8.63: [tense] aor. εἵθην (only in compds. ἀφ-, καθ-, παρ-): [tense] pf. εἷμαι (only in compds.); also ἕωμαι in compds. ἀν-, ἀφ-, ἐφ- (q.v.): [tense] plpf. εἵμην (only in compds.).—Of the [voice] Pass. and [voice] Med. Hom. has only [tense] pres., [tense] impf., and [ per.] 3pl. [tense] aor. 2 [voice] Med. ἕντο.—For varieties peculiar to special compds., v. ἀν-, ἀφ-, ὑφ-ίημι. (Perh. cogn. with Lat. Ja-c-io or with Lat. sēmen:—[voice] Med. ἵεμαι prob. from ϝῑ-, cf.εἴσομαι 11
, Skt. véti (pl. vyánti) 'press forward, desire', Lat. vīs ([ per.] 2sg.), invitus.) [[pron. full] ῐ generally in Hom. and [dialect] Ep., [pron. full] ῑ in [dialect] Att.; sts. [pron. full] ῑ in Hom.,ἵει Il.16.152
, etc.;ἱεῖσαι Od.12.192
; also in inf. ἱέμεν, ἱέμεναι, part. ἱέμενος, etc.,ξυν-ῑετε Archil.50
: [pron. full] ῐ sts. in Trag., ῐησι A.Th. 309 (lyr.), ῐέντα ib. 493, ῐείς, ῐεῖσα, E.IT 298, IA 1101, Hec. 338; ; in Com., συνῐημι Ar.Av. 946 (s. v.l.), Strato Com.1.3: with variation of quantity, πλεῖστον οὖλον ἵει [pron. full] [ῐ], i)/oulon i(/ei [i ¯ ] Carm.Pop. 1.]:—release, let go,ἧκα.. πόδας καὶ χεῖρε φέρεσθαι Od.12.442
; ἧκε φέρεσθαι let him float off, Il.21.120; let fall, κὰδ δὲ κάρητος ἧκε κόμας made his locks flow down from his head, Od.6.231; [ἐθείρας] ἵει λόφον ἀμφί Il.19.383
; ἐκ δὲ ποδοῖιν ἄκμονας ἧκα δύω I let two anvils hang from his two legs, 15.19;ἐκ δ' ἄρα χειρὸς φάσγανον ἧκε χαμᾶζε Od.22.84
, cf. Il.12.205; ; ἧκαν ἑαυτούς let themselves go, X.An.4.5.18;ἵεσαν φυγῇ πόδα E.Rh. 798
.2 of sounds, utter,ὄπα Il.3.152
, Od.12.192;ἔπεα Il.3.221
;γλῶσσαν Hdt. 1.57
; Ἑλλάδα γλῶσσαν ἱ. to speak Greek, Id.9.16; Δωρίδα, Ἀττικὴν γλῶσσαν, Th.3.112, Sol.36.10;φωνὴν Παρνησίδα A.Ch. 563
;δύσθροα βάγματα Id.Pers. 636
(lyr.);ἐκ στηθέων ἄλγος Id.Th. 865
(lyr.);μέγαν κωκυτόν S.Aj. 851
, etc.; but πᾶσαν γλῶσσαν ἱ. to let loose every kind of speech, Id.El. 596; πᾶσαν ([etym.] τὸ λεγόμενον)φωνὴν ἱέντα Pl.Lg. 890d
; τὸ τᾶς εὐφάμου στόμα φροντίδος ἱέντες, i.e. speaking not in words, but in silent thought, S.OC 133 (lyr.); ἧκε abs. (sc. φωνήν), Plu.2.973e; of instruments,ἄλλα μέλη τῶν χορδῶν ἱεισῶν Pl.Lg. 812d
.3 throw, hurl, λᾶαν, βέλος, δόρυ, Od.9.538, Il.4.498, E.Rh. 63; ἱέναι (sc. τινά)πέτρας ἄπο E.HF 320
, cf. S.Tr. 273: c. gen. pers., to throw or shoot at one,ὀϊστόν τινος Il.13.650
;ἐπ' ἀλλήλοις ἵεσαν βέλεα Hes.Th. 684
: metaph.,ἐκ μαλθακᾶς φρενὸς ὀϊστοὺς ἱέντες Pi.O.2.90
.b abs., throw, shoot,τόσσον γὰρ ἵησιν Od.9.499
, cf.8.203, Il.17.515, Pl.Tht. 194a, etc.;ἄνω ἱέντες X.An.3.4.17
;δίσκοισιν τέρποντο.. ἱέντες Il.2.774
, al.: c. gen. objecti, τῶν μεγάλων ψυχῶν ἱείς shooting at great spirits, S.Aj. 154; ἐπὶ στόχον ( στοίχων codd.) at a mark, X. Ages.1.25: c. dat. instr.,ἵησι τῇ ἀξίνῃ Id.An.1.5.12
.4 of water, let flow, spout forth,ῥόον Il.12.25
; [Ἀξιὸς] ὕδωρ ἐπὶ γαῖαν ἵησι 21.158
; : abs., [ποταμὸς] ἐπὶ γαῖαν ἵησιν the river pours over the land, Od.11.239; [κρήνη] ἵησι 7.130
; of tears,δάκρυον ἧκε χαμᾶζε 16.191
; of fire or smoke,ἵει νᾶμα παμφάγου πυρός E.Med. 1187
; .5 send, of living beings, τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἧκε; Il.18.182;Αἰνείαν.. ἐξ ἀδύτοιο ἧκε 5.513
; of omens or portents,τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρῳδιόν 10.274
;ἔλαφον.. εἰς ὁδὸν αὐτὴν ἧκεν Od. 10.159
;τέρας 21.415
; generally of things,ἴκμενον οὖρόν τινι Il.1.479
, etc.II [voice] Med., speed oneself, hasten, freq.in part. with Advs.,πρόσω ἵεσθε Il.12.274
;ἐνθένδ' ἱέμην Ar.Eq. 625
; ἱ. Τροίηνδε, Ἔρεβόσδε, Od.19.187, 20.356: with Preps.,ἵεσθαι κατὰ τὴν φωνήν Hdt. 2.70
;πρός τινα Id.9.78
;δρόμῳ ἵεσθαι ἐς τοὺς βαρβάρους Id.6.112
; ; (lyr.);εἰς Κολωνόν Pherecr.134
; ἵ. ἐπί τινα spring upon, of the lion, Arist.HA 629b24: abs.,ἰδόντες ἱέμεσθα S.Ant. 432
; ἱέμενος ῥεῖ rushing, Pl.Cra. 420a, etc.2 metaph., to be eager, desire to do a thing, c. inf.,ἵετο γὰρ βαλέειν Il.16.383
;βαλέειν δέ ἑ ἵετο θυμός 8.301
;ἵετο θυμῷ τείσασθαι.. 2.589
: c. gen., to be set upon, long for a thing, in part., ἱέμενοι πόλιος, νίκης, 11.168, 23.371;νόστοιο Od.15.69
; (lyr.); ἱέμενος ποταμοῖο ῥοάων setting thyself toward, Od.10.529: abs. in part., ἱέμενός περ eager though he was, 1.6, etc. -
10 δουλεύω
δουλεύω fut. δουλεύσω; 1 aor. ἐδούλευσα; pf. δεδούλευκα J 8:33, ptc. δεδουλευκώς 2 Cl 17:7 (Aeschyl., Hdt.+; the basic diff. between master and slave is stated Aeschyl., Pr. 927).① to be owned by another, be a slave, be subjectedⓐ lit., of Hagar and Jerusalem Gal 4:25. τινί to someone (Jos., Ant. 4, 115.—C. Ap. 2, 128 the Egyptians claim τὸ μηδενὶ δουλεῦσαι. Likew. in Appian, Bell. Civ. 4, 67 §286 the Rhodians are proud ἕνεκα τύχης ἐς τὸ νῦν ἀδουλώτου; Diod S 5, 15, 3 the Iolaës of Sardinia have maintained their freedom ἅπαντα τὸν αἰῶνα … μέχρι τοῦ νῦν; in 5, 15, 4 even the Carthaginians οὐκ ἠδυνήθησαν [αὐτοὺς] … καταδουλώσασθαι) J 8:33; Ac 7:7 (Gen 15:14); Ro 9:12; B 13:2 (both Gen 25:23; cp. Jos., Ant. 1, 275); 13:5 (Gen 48:19 altered after 25:23); 1 Cl 31:4 (Jacob by Laban [Gen 29:15, 20]; cp. Just., D. 134, 3).ⓑ in imagery: of a change in masters Ro 7:6.② to act or conduct oneself as one in total service to another, perform the duties of a slave, serve, obey.ⓐ be in service to personal beingsα. to humans, w. dat. of pers. (PHal 1, 219 [III B.C.] ὁ Ἀλεξανδρεὺς τῷ Ἀλεξανδρεῖ μὴ δουλευέτω) Mt 6:24; Lk 16:13; 2 Cl 6:1 (on being a slave to more than one master s. Billerb. on Mt 6:24; Mitt-Wilck. I/2, 203 II, 13f; 206, 16ff). τοσαῦτα ἔτη δ. σοι I have slaved for you so many years Lk 15:29, a statement about toil rather than actual status (cp. Gen 31:41). Abs. ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ 2 Cl 11:1; μᾶλλον δ. let them be all the better slaves 1 Ti 6:2; πλέον δ. IPol 4:3. On Eph 6:7, see β. Fig., of loving service ἀλλήλοις Gal 5:13. δίκαιον εὖ δουλεύοντα πόλλοις 1 Cl 16:12 (Is 53:11).β. to transcendent beings, esp. in expressions relating to God or Jesus Christ as recipients of undivided allegiance, for, as indicated in α, a slave can take orders from only one master δ. τῷ θεῷ serve God, where God is thought of as κύριος, and a human as δοῦλος (Eur., Or. 418; Ex 23:33; Philo, Cher. 107, Somn. 2, 100; Jos., Ant. 7, 367; 8, 257; SibOr 3, 740; Orig., C. Cels. 8, 8, 17; cp. τοῖ κτισθεῖσιν ἀντὶ θεοῦ 3, 15, 17): Mt 6:24; Lk 16:13 (on both cp. Sextus 574 οὐκ ἔστιν ἅμα δουλεύειν ἡδονῇ κ. θεῷ); 1 Th 1:9; 2 Cl 11:1; 17:7; Pol 2:1 (Ps 2:11); 6:3; MPol 9:3; Hm 8:6; 12, 6, 2; Hs 4:2; Dg 2:5 τῷ δημιουργῷ; 1 Cl 26:1. τῷ Χριστῷ Ro 14:18; cp. 16:18; Col 3:24; abs. μετʼ εὐνοίας δ. render service (to your masters) w. good will Eph 6:7 (through wordplay Jesus Christ, as κύριος, is here viewed as the ultimate recipient of the slave’s service); τῷ κυρίῳ (Judg 2:7; 1 Km 7:4; 12:20) Ac 20:19; Ro 12:11 (v.l. τῷ καιρῷ.—δ. τῷ καιρῷ means ‘accommodate oneself to the occasion’ [Plut., Arat. 1047 [43, 2]; Pallad.: Anth. Pal. 9, 441; Procop. Soph., Ep. 113 H. δουλεύειν τῇ χρείᾳ καὶ πείθεσθαι τῷ καιρῷ. The contrast is with πράττειν ὅσα τις βούλεται, or Herodas 2, 9f: ζῶμεν οὐχ ὡς βουλόμεσθʼ, ἀλλʼ ὡς ἡμέας ὁ καιρὸς ἕλκει], and can have the unfavorable connotation ‘be an opportunist’; for this reason it is expressly rejected for this pass. by Athanas., Origen-Rufinus, and Jerome, but they may be interested in sanitizing the text. S. Ltzm. ad loc.); Hv 4, 2, 5; Hs 1:7; 4:5ff; 6, 3, 6; 8, 6, 2; the Holy Spirit 5, 6, 5; 7; elements or elemental spirits Gal 4:9, cp. vs. 8 (in a relig. sense also PGM 13, 72 κύριε, δουλεύω ὑπὸ τὸν σὸν κόσμον τῷ σῷ ἀγγέλῳ; lesser divinities [δαίμονες] Just., D. 83, 4; Tat. 17, 3).ⓑ to things, by fig. ext. of mng. in a: Be a slave to sin Ro 6:6; the law (Orig., C. Cels. 5, 6, 28) 7:25; desire Hm 12, 2, 5; Tit 3:3 (X., Mem. 1, 5, 5, Apol. 16; Pla., Phdr. 238e ἡδονῇ; Polyb. 18, 15, 16; Herodian 1, 17, 9; Philo, Cher. 71; Jos., Ant. 15, 91 δ. ταῖς ἐπιθυμίαις; Iren., 1, 6, 3 [Harv. I 56, 2]); the virtues Hv 3, 8, 8; m 12, 3, 1; faith m 9:12; τῇ κοιλίᾳ the belly, i.e. appetite (γαστρί X., Mem. 1, 6, 8; Anth. 11, 410, 4; cp. Ath. 31, 2) Ro 16:18. εἰς τὸ εὐαγγέλιον serve in the gospel Phil 2:22. For Ro 12:11 v.l. καιρῷ s. 2aβ.—M-M. TW.
См. также в других словарях:
AGRIONIA — festa erant apud Boestios, quae in honorem Bacchi quotannis celebrabantur. Varia autem Baccho cognomenta veteres tribuerunt; atque, ut omittam quae nihil ad institutum praesens faciunt, eorum duo sunt, benignitatis; Μειλίχιος i. e. Mitis, et… … Hofmann J. Lexicon universale
αλλήλως — επίρρ. (Μ ἀλλήλως) 1. αμοιβαία, μεταξύ τους, με τρόπο που να υπάρχει θετική ή αρνητική σχέση τού ενός προσώπου με το άλλο ή τα άλλα, με τρόπο που να δημιουργείται ανταλλαγή αισθημάτων, υποχρεώσεων κ.λπ. από πρόσωπο σε πρόσωπο 2. μόνοι τους,… … Dictionary of Greek